De reis er naartoe - 22 en 23 juli 2022

Vrijdag 22 juli is het dan eindelijk zo ver; Noah gaat eerst nog een paar uur naar school en ik moet nog een ochtend werken alvorens de zomervakantie dan toch echt begint. Eigenlijk helemaal niet zo erg, want we mogen maar 4 uur van te voren op Schiphol zijn en anders loop je toch de hele ochtend te ijsberen. Dat blijkt wel als Noah en ik thuis komen en horen dat Dennis inderdaad niet veel anders heeft gedaan dan op en neer lopen en de tijd weg zien tikken op de klok..

Rond kwart over 2 komt onze taxichauffeuse Laurence voorgereden voor het korte ritje naar het station. Op zich wonen we daar op loopafstand vandaan, maar met 2 grote tassen en 3 rugzakken vonden we het erg fijn om een lift te krijgen! Keurig op tijd op het station pakken we zelfs nog een Intercity Direct eerder dan dat we van plan waren. De treinrit verloopt vlotjes en midden op Schiphol pakken we een bagagekarretje en gaan we naar de selfservice check-in. We kunnen inchecken, echter het apparaat weigert onze bagagelabels te printen. Dus alsnog naar de balie van Lufthansa om de koffers in te checken. Er staat maar een relatief korte rij dus we zijn vrij snel aan de beurt en we zien onze tassen, op hoop van zegen na alle horrorverhalen over verdwenen koffers, langzaam over de lopende band verdwijnen. Dan verwachten we dat het grote wachten en aanschuiven gaat beginnen op weg naar de douane. Er staat een rij die begint in de vertrekhal en van daar uit door een tent naar buiten gaat om dan weer naar binnen te gaan in een soort Eftelingconstructie. Eenmaal binnen gaat de rij uiteindelijk nog naar boven alwaar je nog 6 keer slinger-de-slanger op en neer moet alvorens de poortjes te bereiken. Maar, via de buitenzijde door vrijwilligers tussentijds nog voorzien van een stroopwafel en een flesje water, staan we net weer binnen in de hal en wordt ons gevraagd of we alleen die 3 rugzakken als handbagage hebben. Dat hebben we en dat betekent dat we uit de rij worden geplukt en zo langs alle wachtenden door kunnen lopen naar de douane. Om de vergelijking met de Efteling nogmaals te maken lijkt dit wel de rij voor single riders! Na een kleine 10 minuten in de rij gaan we vlekkeloos erdoorheen en zijn we eigenlijk nog sneller dan ooit te voren op Schiphol ingecheckt en gecontroleerd. We eten een hamburger met een biertje en een fanta voor Noah en kunnen rond half 8 boarden. De eerste vlucht naar Zürich verloopt soepel en niets minder kan gezegd worden van de transfer en vlucht van Zürich naar Johannesburg. In Johannesburg aangekomen, het is inmiddels zaterdag 23 juli 9.30 uur, duimen we dat de bagage ook daadwerkelijk van de band komt rollen… En ja hoor, ook dat gaat goed! We checken ook hier weer vlot in voor het laatste vluchtje naar Kasane en na een vlucht van anderhalf uur met nog een lekkere maaltijd arriveren we, zo’n 24 uur nadat we thuis vertrokken, in Botswana.

Op het vliegveld in Kasane worden we met een bordje “Kortooms” opgewacht door een vriendelijke chauffeur van Bushlore en stappen we, nu nog als passagiers, in de 4WD die wij ook de komende 3 weken gaan besturen. We rijden naar het kantoor van Bushlore en na de instructies over de auto, hoe de tenten werken, waar de materialen zich bevinden etc. kunnen we dan eindelijk aan ons 4WD avontuur beginnen! Nadat alles bij elkaar toch een lange reis met relatief weinig slaap zijn we blij dat het stuk naar de eerste campsite “Senyati” maar een klein haf uurtje rijden is. We slaan eerst nog het nodige proviand in, tanken de auto vol, pinnen een shitload aan Botswaanse Pula en rijden richting campsite. De 4WD skills van Dennis worden direct op de proef gesteld aangezien het laatste stuk naar Senyati bestaat uit een diepe zandweg met rood zand en behoorlijke geulen. Zonder aanpassing van de bandenspanning lukt dat gelukkig prima. We melden ons bij de receptie en Noah ziet vanaf het terras bij de bar direct een groepje olifanten bij de waterplas en 2 giraffes in de verte. Wauw, als dit een voorbode is…