Savuti - 6 en 7 augustus

Op Mbudi Campsite worden we alweer vroeg wakker rond 6.30 uur en we komen gelijk in actie. De eerste bootjes voor een Mokorotrip staan al op het punt van vertrekken als wij een ontbijtje nuttigen en de tentjes afbreken. 

We rijden met de auto via het ablutionblock voor een opfrisbeurt en toiletgang en vertrekken daarna richting Savuti in Chobe National Park. We rijden nu zo'n beetje om de beurt en dat betekent dat ik vandaag weer achter het stuur kruip. 

Onderweg spotten we weer een soort die we nog niet eerder gezien hadden: de Banded Mongoose, maar die beestjes zijn zo rap en schuw dat een goede foto er niet in zit. We hopen nog steeds op leeuwen, maar het lijkt ons niet mee te zitten. In Discovery B&B zijn we een ander stel met hun zoon uit Breda tegengekomen en als we hen later op Savuti weer spreken blijkt dat je echt wel mazzel moet hebben; zij hebben intussen al 2x leeuwen gezien en hebben praktisch dezelfde route afgelegd. 

We arriveren via Mokoro waterhole en het Leopard track via wat bewuste omwegen uiteindelijk redelijk bijtijds de Savuti Campsite. We eten en drinken wat en relaxen een beetje. Later op de middag maken we nog een korte gamedrive, maar buiten de Roan Antilope levert dat ook geen andere spectaculaire nieuwe diertjes op. We grillen, na een lekkere warme douchebeurt, in de avond weer een heerlijk mals stuk vlees en eten dat, vergezeld van een portie groenten en onder het genot van een rood wijntje en een sapje op. 

Elke campsite heeft hier een olifantproof waterkraantje waarbij het kraantje verstopt zit in een hol waar je precies met je arm in kunt om de kraan open te draaien. Olifanten geven namelijk de voorkeur aan schoon drinkwater en in het verleden zijn al vele kraantjes en leidingen op de campsites gesloopt door dorstige olifanten. We poetsen hier 's avonds onze tanden (en doen een plasje in het wild), want het wordt niet aangeraden om in het donker nog naar de wasgelegenheid te gaan. Er zwerven hier namelijk allerlei beestjes rond die het gemunt hebben op de etensresten en het afval van de kampeerders. 

Dat blijkt ook wel als Dennis 's nachts wakker wordt van een honeybadger die op zijn kop in onze vuilniston hangt. Als hij er met zijn hoofdlampje op schijnt klimt het beest eruit en struint de campsite af op zoek naar de vuiliniston van de buren. 

's Ochtends slapen we een soort van uit tot wel 7.00 uur. We slapen vanavond namelijk nog een nachtje op Savuti, dus hebben geen haast. Maar als we gewassen zijn en ontbeten hebben breken we toch rap de tentjes weer af om een gamedrive te gaan maken; we willen immers dolgraag de leeuw nog afvinken. Al snel zien we een groepje lokale gamedriveauto's groeperen en dat betekent dat er wat te zien is! Helaas geen leeuwen (het wordt haast een obsessie) maar wel een roedel Wild Dogs van maar liefst 6 volwassenen en 5 puppies. Ze doen ons vooral denken aan de Duitse Herder, maar dan meer gevlekt en met grotere oren. Leuke beestjes om te zien en vooral de puppies die lekker met elkaar aan het dollen zijn, zijn een genot om naar te kijken. 

Na een dik half uur hondjes kijken besluiten we weer verder te rijden en kiezen bewust voor een andere route dan de lokale gamedrivers. Nou dat hebben we geweten, want we zijn nog geen kwartier onderweg of we lopen vast in diep zand. Hans van 4x4 Selfdrive had het nog zo gezegd; je rijd je minimaal 1x vast... Waar wij inmiddels dik 2 weken onderweg zijn en dachten voldoende 4x4 skills te hebben opgebouwd blijkt niets minder waar. We komen op een splitsing en Dennis wil het rechterpad insturen en dat blijkt precies de verkeerde keuze te zijn geweest. We beginnen zand bij de banden weg te scheppen en hout te verzamelen in de hoop dat dat voldoende gaat zijn om hier weer weg te komen. 

Al na een kleine 10 minuten arriveert een lokale gamedriver met een viertal Engelsen aan boord en zij zijn meer dan bereid om ons te helpen. Er wordt door de chauffeur een trekkabel van zijn trekhaak aan onze voorkant bevestigd en dan....loopt ook hij vast. De wielen graven zich diep en en daar staan we dan, met 2 auto's in het mulle zand. Dan komt daar, naast de schop en het hout ook de "big jack" aan te pas; een enorme krik die, met gevaar voor eigen leven, een band uit het zand kan opkrikken. Met de hulp van de Engelsmannen (de ladies trekken zich terug in de schaduw van een boom, het is ook 33 graden dus wie neemt het ze kwalijk) leggen we hout onder de wielen en uiteindelijk lukt het de gamedriver om zich los te rijden.  

Wij staan nog vast dus dat wordt project 2. We graven nog wat meer zand weg en bevestigen, naast de kabel van de gamedriver ook onze kabel aan de auto zodat vanaf 2 punten getrokken kan worden. En dan...ja hoor, onder luid gejuich wordt onze bolide losgetrokken. Als we net onze handen een beetje hebben schoongeboend, arriveert de opgetrommelde hulptroep in de vorm van een derde wagen. Hij was via de porto opgeroepen door de chauff van de gamedriver en kwam precies net te laat met de dikke kabels. Maar wel tof dat de lijntjes zo kort zijn hier en er een grote bereidheid is om elkaar te helpen. We rijden verder en komen bij een waterhole waar een groepje van een stuk of 5 olifanten zich lekker staat te poedelen en de dorst aan het lessen is in het water. 

We blijven een poosje kijken en zien ook nog een tweetal giraffes die lekker komen drinken. Als we net op het punt staan om weer verder te rijden op zoek naar een lunchplekje, komt er van twee kanten een groep olifanten aan banjeren. Wat een gaaf gezicht; een grove telling levert minimaal 35 fantjes op waaronder een paar kleintjes. Als de dieren voldoende hebben gedronken en gewassen en besluiten zich weer terug te trekken rijden wij ook een stukje verder. Dan zien we ineens iets op het pad in het zand liggen; ik stap uit en het blijkt een Canon fotocamera te zijn. Het ding zit flink onder het zand maar ziet er verder nog intact uit. Het eerste wat ik probeer is of ie nog aangaat en dat is het geval. Er staan 118 foto's op, voornamelijk van dieren, maar ook een paar plaatjes van een gezinnetje met 2 dochters. 

We nemen de camera mee en rijden naar een lunchplek bij de Maribu waterhole die we gisteren als gespot hadden. Daar blijken we niet de enigen te zijn en op links herken ik het gezin van de foto's op de gevonden Canon. Dus we vragen of ze toevallig hun camera verloren zijn. Het ding blijkt niet van het gezin te zijn maar van "Mister Lucky", een van de touroperators van hun reis. De beste man is er op het moment zelf niet bij, maar zij beloven de camera aan hem terug te overhandigen. Geen idee hoe de beste man aan de naam "Mister Lucky" komt, maar dit is in ieder geval zijn lucky day! Onze goede daad is weer verricht en na de lunch rijden we ons rondje verder. Als we arriveren op Savuti, vouwen we snel de tentjes uit om vervolgens weer een heerlijk warme douche te nemen. We eten pasta bij het kampvuur en spelen daarna weer eens een spelletje Beverbende. 

Hans van 4x4 Selfdrive zouden we vandaag op Savuti ontmoeten, maar de beste man is in geen velden of wegen te bekennen. Totdat we rond half negen groot licht op ons kampje zien schijnen; hij stopt bij onze buren uit Breda die op plekje 3 staan (wij staan op 4) en de volgende ochtend blijkt dat Hans met zijn 4x4 zo'n 6 uur heeft vastgestaan op een diepe zandroad. Ha, zelfs met zoveel ervaring gebeurt het dus nog en waar wij vrij snel geholpen werden heeft hij lang moeten wachten en had hij zelfs de moed al opgegeven voor de dag. Ze hadden net de tentjes uitgevouwen om de nacht echt in het wild door te brengen toen er nog een truck arriveerde. Die wilde hem voor de som van 700 Pula wel uit het zand trekken. Hans heeft dus even in de buidel getast om alsnog laat op Savuti te arriveren! De afwas laten we staan voor morgenochtend en rond half 10 gaan de luikjes gewoon weer dicht.