Elephant Sands - 24 juli

Al vroeg worden we wakker op Senyati en nemen een verkwikkende warme douche. Het water wordt hier opgewarmd door middel van een houtvuurtje in een zogenaamde donkey die door de warmte van het vuur het water in de boiler opwarmt. Na een ontbijtje met yoghurt en granola met een bakkie koffie klappen we de tenten in en gaan we, nog wat onwennig, op pad richting de volgende campsite Elephant Sands. Die eerste ‘echte’ dag begint weer met een stuk zandweg, dezelfde route terug naar de hoofdweg als gisteren. Daarna pakken we de A3, de main road Neta-Maun; een soort snelweg maar dan vol potholes. De weg passeert af en toe een dorpje waar je dan op je snelheid moet letten… We waren nog gewaarschuwd door mijn ouders die al eerder in Botswana hebben rondgereden, maar nee hoor, niks van geleerd… We passeren een nederzetting waar de snelheid tot 60 km/u beperkt moet worden en plots komt een agent door het hoge gras gedraafd met zijn arm in de lucht ten teken dat we moeten stoppen. Sh*t!! We reden, aldus de redelijk geavanceerde flitsgun, 72 km/u en dat betekent dat we ter plekke omgerekend zo’n 28 euro moeten aftikken. Waar wij met onze telefoontjes continue de satellieten afzoeken naar het minste streepje bereik had meneer agent vanuit zijn auto gewoon een connectie voor het pinapparaat! We hebben onze schuld maar snel voldaan en zijn verder gereden, maar een beetje balen was het wel.

De campsite Elephant Sands ligt redelijk dicht langs de weg op de route naar Nata. Onderweg zien we vooral koeien, ezels en geiten langs de weg, maar als we al een poos op weg zijn zien we een echtpaar struisvogels. Daar zijn we natuurlijk wel even voor gestopt!!

Verderop zien we het bord langs de weg met de tekst “Elephant Sands, where elephants rule”, Nou dat belooft wat! We rijden het terrein op en melden ons bij de receptie; daar blijkt dat we mogen gaan staan waar we willen dus we slaan ons kampje op, op prima loopafstand van de wasgelegenheid maar wel net ver genoeg weg van de andere kampeerders om rustig te kunnen tukken. We drinken een biertje in de bar met uitzicht op de waterplas, die door de locals bewust nat wordt gehouden om de olifanten te lokken. En olifanten zijn er! Voor ons voelt het op deze manier toch een beetje alsof we in de Beekse Bergen zijn, omdat het zo wordt beïnvloed door menselijke hand. Maar dat maakt de beestjes zelf niet minder indrukwekkend!! En als we later, zittend in de stoelen bij de auto, een groep olifanten voorbij zien lopen langs de campsite voelt het wel echt, echt!

We eten vandaag mee met het buffet in het lokale restaurant en maken daarna nog een kampvuurtje op de vuurplaats bij de auto. Rond een uur of 22  gaan we de tentjes in voor een fris nachtje.