Kubu Island - 25 juli

We worden wakker van het ochtendrood en na een wasje, plasje en ontbijt stappen we weer in de bolide. Ik voel nog niet de behoefte om te rijden dus Dennis neemt het stuur weer. Vandaag staat de vrijwel volledige off-road route naar Kubu Island op de planning. Eerst rijden we vanuit Elephant Sands naar Nata. Hier gooien we de tank vol en doen we boodschappen voor de komende dagen. Het gaat namelijk nu wel weer even duren alvorens we een plaats met een fatsoenlijke supermarkt passeren. Eenmaal voorzien nemen we de weg richting Gweta. Na zo’n 18 kilometer slaan we af naar een off-road weg die volgens onze Garmin “vierweedee reekwieret” (4WD Required) heet, maar eigenlijk dus aanduidt dat je daar zonder 4x4 niets te zoeken hebt! Het landschap varieert van zanderig met lage boompjes en struiken naar stukken met behoorlijke baobabs naar opgedroogde zoutpannen met wat plukken gras en een verdwaald struikje. Onderweg verrekken we onze nekken omdat we steeds denken wilde dieren te zien, maar telkens blijkt het een kudde koeien of ezels. Groter wild dan dit komen we vandaag niet tegen. Wel zien we met grote regelmaat roofvogels en een vogel die wij al snel “breedbeksnavel” of “vogelbekdier” noemen. Dat klopt natuurlijk niet, maar hij staat niet in ons boek dus dan mot je wat hè.

De route leidt naar Kubu Island en we melden ons bij de kampbeheerder. Dan blijkt dat we lek hebben gereden. We kunnen nog net naar een plekje op de camping rijden waar we de nacht zullen doorbrengen alvorens de band echt zo plat als een dubbeltje is. De auto is uitgerust met alle gereedschap dat je nodig hebt om zelf een bandje te verwisselen. Conform de instructies die we op de eerste dag met ons slaperige hoofd hebben gekregen beginnen we aan de klus. Gelukkig staat in het handboek uit het dashboardkastje stap voor stap het gebruik van een krik en het verwisselen van een band beschreven. Waar een dergelijke activiteit over het algemeen voer is voor echtelijke ruzies gaat het ons, gezien de nul komma nul ervaring die we hiermee hebben, nog behoorlijk goed af. In Nederland hebben we met banen in onderwijs en zorg dan wel essentiële beroepen, maar als dat nog eens stuk zou lopen kunnen we altijd nog solliciteren naar een job als automonteur in Botswana!

Uitgerekend op deze campsite waar geen stromend water is, maar alleen een ‘long-drop toilet’ hadden wij gepland om pasta met rode saus te maken. Die smaakte heerlijk en na afloop hebben we het kraantje dat op de auto zit gebruikt om de ergste sausresten af te wassen. De afwas gaat vervolgens in een vuilniszak om morgen op de volgende camping waar wel stromend én warm water is, alsnog goed af te wassen. Omdat het hier vrij vroeg donker wordt (rond 18.30 uur) zetten we al snel de hoofdlampjes op. Het idee was om na het eten nog een spelletje te spelen, maar er blijkt een compleet leger aan ieniemienie vliegjes op de hoofdlampjes of elke andere lichtbron af te komen. We worden compleet aangevallen en omdat dat zo vreselijk irritant is (ze kijken niet waar ze vliegen of landen en doen dat vooral in ogen, neuzen en nekken) kruipen we om tegen 18.45 uur al ons tentje in! Nog ff lezen en dan maar weer de luikjes dicht, slapen lukt prima!